من سم فروش نیستم

مهکامه میرکریمی متخصص دندانپزشکی کودکان و دانش‌آموخته دانشکده دندان‌پزشکی شهیدبهشتی است. «من سَم فروش نیستم» شامل روایتی از خاطرات چندین ساله او با بچه‌ها و پدر و مادرهایشان است. این رویدادها حاصل تعامل وی با مردم مناطق مختلف این سرزمین، از روستای قروه درجزین تا استان سیستان و بلوچستان و مردم پایتخت‌نشین است.
در این کتاب تعدادی از نقاشی‌های کودکان که نویسنده در طی سال‌ها جمع‌آوری کرده، گنجانده شده است که می‌تواند تفسیرهای عمیقی داشته باشد‌ و بیانگر گوشه‌ای از دنیای وسیع، جذاب و در عین‌حال پیچیده کودکان است.

این خاطرات همگی واقعی و چکیده‌ای از کوله‌بار سفر من به دنیای کودکان است؛ دنیایی رنگارنگ از بچه‌های این سرزمین، از آنهایی که خانه‌هایشان آب بهداشتی نداشت تا مادری که نگران بود مبادا مواد سَمی برای دندان‌های بچه‌اش استفاده شود.
«سَم» چیزی‌ست که می‌تواند کل زندگی آدم را دستش بگیرد، از مواد سمی گرفته تا اشتباهات سمی، اطلاعات سمی، افکار و عادت‌های سمی.
«من سم فروش نیستم» روایت روزهایی است که خندیده‌ام، گریسته‌ام و یا حیران و سرگردان مانده‌ام و نمی‌دانستم چه کنم.
امیدوارم این کتاب را بخوانید و اگر لبخندی زدید یا با احساسات مادر و کودکی همراه شدید، این همان چیزی است که می خواستم به دستتان برسانم.

سخن آغازین کتاب
من دکتر مهکامه میرکریمی ورودی سال ۱۳۷۶ رشتهٔ دندان‌پزشکی در دانشگاه آزاد اسلامی و ورودی سال ۱۳۸۵ تخصص دندان‌پزشکی کودکان در دانشگاه شهیدبهشتی هستم.
طرح دورهٔ عمومی‌ را به‌مدت ۱۶ ماه و ۲۴ روز در روستای قروه درجزین، از توابع استان همدان، و طرح دورهٔ تخصص را در شهر زاهدان، استان سیستان و بلوچستان، به‌مدت سه سال گذرانده‌ام. هم‌اکنون، در شهر تهران در مطب خصوصی‌ام مشغول به فعالیت هستم.
فعالیت‌های کاری من، چه به‌عنوان یک دندان‌پزشک در نواحی متفاوت و چه در سِمتِ مدرس دانشگاه‌های مختلف کشور، سرشار از تجربه‌ها و اتفاق‌های گوناگون بوده است. گاهی که به گذشته نگاه می‌کنم، مسیری پر از فرازونشیب را می‌بینم که در آن رشد کرده‌ام و این رشد و تکامل همچنان ادامه دارد. در نگاه به این مسیر، گاهی خودم را نقد می‌کنم و گاهی هم از تلاش‌هایی که کرده‌ام و حوصله‌هایی که به‌کار برده‌ام، متعجب می‌شوم!
در نهایت، این کوله‌بارِ خاطرات سرمایهٔ من است برای جلوتر رفتن و بهتر دیدن و آگاه‌شدن.
به حقیقت، آموختن و آگاهی روندی تمام‌نشدنی است و تا همیشه ادامه دارد.
هیچ‌گاه از گذشت زمان نمی‌ترسم و حتی گذشت زمان برایم دوست‌داشتنی است، زیرا نویدِ دیدن بخش‌های جدیدی از این دنیا را می‌دهد که قبلاً ندیده‌ام و شاید فرصتی است برای تغییر و جور دیگر دیدن. تنها چیزی که برایم ترسناک است متوقف‌شدن رشد و آموختن است. برای من نقطه‌ای که احساس کنم همه‌چیز را می‌دانم و خیلی می‌فهمم نقطهٔ ترسناکی است، زیرا همیشه سقوط از آن نقطه آغاز می‌شود.
نوشتن همواره برایم یک‌جور دوای درد بوده است و تجاربی – هرچند اندک – در تألیف و چاپ کتاب‌هایی داشته‌ام. روزی که همکار فرهیخته، جناب دکتر سیامک شایان، به من پیشنهاد نوشتن کتاب خاطرات یک دندان‌پزشک متخصص کودکان را دادند، چیزی مثل یک‌جور ذوق‌کردن در دل و ذهن من تپید. سریع شروع کردم به نوشتن تا مبادا تصمیمشان عوض شود! یا در صف کارها و برنامه‌های دیگرشان بیفتد آن عقب‌ها!
خاطراتی که نوشته‌ام، همگی حقیقی هستند. واکنش من – در کسوت یک دندان‌پزشک و پس از آن یک دندان‌پزشک متخصص کودکان – در برابر اتفاق‌هایی که رخ داده، بر حسب شرایط و امکانات محیط و میزان تجربهٔ همان لحظه من بوده است و اصراری بر اثبات درست یا غلط‌بودنشان ندارم.
آدم‌های این خاطرات را دوست دارم و قصدم قضاوت‌کردنشان نیست، چون آن‌ها هم حتماً دارند مسیر رشد خودشان را طی می‌کنند.
کسانی که با کودکان سروکار دارند، می‌دانند که نقاشی‌کشیدن برای بچه‌ها همیشه چیزی فراتر از یک ترسیم معمولی است. بچه‌ها احساسات، حرف‌ها، ترس‌ها، و همهٔ حال درونشان را در نقاشی‌هایشان منعکس می‌کنند و این نقاشی‌ها برای خودِ آن‌ها ارزش بسیاری دارد. برای همین، هرگاه بچه‌ای برای شما نقاشی کشید و نقاشی‌اش را به شما هدیه داد، یعنی هدیهٔ ارزشمندی دریافت کرده‌اید!
در سال‌های کاری‌ام، روزانه تعدادی نقاشی دریافت می‌کنم. تا به امروز، حدود ۱۴ سال است نقاشی‌هایی که به‌نظرم جذاب‌تر هستند، در پوشه‌ای نگه می‌دارم. به پیشنهاد دکتر سیامک شایان، برخی از این نقاشی‌ها را در این کتاب گنجانده‌ایم. هرکدام از آن‌ها تراوشی از ذهن یک کودک است و شاید تفسیرهای بسیار داشته باشد.
امیدوارم از دیدن این نقاشی‌ها و خواندن خاطرات من لذت ببرید.
از جناب دکتر سیامک شایان برای ایجاد انگیزهٔ نوشتن خاطراتم و حمایتشان در چاپ این کتاب بسیار سپاسگزارم.
این کتاب را تقدیم می‌کنم به همهٔ کسانی که به هر نحوی برای کودکان تلاش می‌کنند و زندگی‌شان در دنیای کودکان است. راهشان پر نور و جسمشان پر توان.
دکتر مهکامه میرکریمی
مرداد ۱۴۰۲